Ινσουλίνη - Σάκχαρο

Tι είναι η ινσουλίνη;
H ινσουλίνη, είναι μία βασική για τη ζωή ορμόνη, η οποία ρυθμίζει πολλές μεταβολικές διεργασίες, που παρέχουν τα κύτταρα με την απαραίτητη ενέργεια. Πίσω από το στομάχι, υπάρχει το «πάγκρεας», ένα όργανο το οποίο παράγει ινσουλίνη. Συγκεκριμένα, η παραγωγή ινσουλίνης ρυθμίζεται με βάση τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, καθώς και άλλες ορμόνες στο σώμα. 

Έχει σαν βασικό ρόλο να ρυθμίζει τα επίπεδα γλυκόζης (σάκχαρο) στο αίμα. Η γλυκόζη στο αίμα αυξάνεται φυσιολογικά μετά από κάθε γεύμα και η ινσουλίνη δίνει εντολή στον οργανισμό ώστε η γλυκόζη να εισέλθει στα κύτταρά του (κυρίως του ήπατος, των μυών και του λιπώδους ιστού) για να αξιοποιηθεί ως καύσιμη ύλη! Με αυτό τον τρόπο τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μειώνονται και το πάγκρεας με τη σειρά του σταματάει τη παραγωγή ινσουλίνης.

Μερικές φορές, λοιπόν, τα κύτταρα του οργανισμού δεν ανταποκρίνονται στην εντολή της ινσουλίνης – είναι η λεγόμενη ινσουλινοαντίσταση που μπορεί να την έχεις ακούσει και ως μειωμένη ευαισθησία στην ινσουλίνη. Για να αντιμετωπίσει αυτή τη νέα συνθήκη, ο οργανισμός δίνει σήμα στο πάγκρεας για να παράγει επιπλέον ινσουλίνη, με αποτέλεσμα να αυξάνονται υπερβολικά τα επίπεδά της στο αίμα. Αυτή η υπερπαραγωγή ινσουλίνης ονομάζεται υπερινσουλιναιμία.

Τι κάνει η ινσουλίνη;
Η ινσουλίνη είναι μια αποταμιευτική ορμόνη. Απομακρύνει τη γλυκόζη από το αίμα, προάγοντας την αποταμίευσή της με τη μορφή του γλυκογόνου, κυρίως στο ήπαρ και τους μυς.  Όταν στη συνέχεια κατέβει η στάθμη της γλυκόζης του αίματος λόγω νηστείας ή κατανάλωσής της (π.χ. μυϊκή εργασία), τότε διασπάται το γλυκογόνο και αποδίδει ξανά στην κυκλοφορία την αποταμιευμένη γλυκόζη. Επίσης, αναστέλλει τη γλυκονεογένεση στο ήπαρ (δηλαδή τη διαδικασία μετατροπής των αμινοξέων σε γλυκόζη, που πυροδοτείται σε καταστάσεις νηστείας). Στο λιπώδη ιστό, δρα επίσης αποταμιευτικά, επάγοντας τη σύνθεση των τριγλυκεριδίων και τη μετατροπή της περίσσειας της γλυκόζης σε λίπος. Η ινσουλίνη επιτρέπει στα κύτταρα των μυών, του λίπους και του ήπατος να απορροφούν τη γλυκόζη που βρίσκεται μέσα στο αίμα. Η γλυκόζη χρησιμεύει ως ενέργεια στα συγκεκριμένα κύτταρα ή μετατρέπεται σε λίπος όταν χρειάζεται. Επιπλέον, η ινσουλίνη επηρεάζει και άλλες μεταβολικές διεργασίες του σώματος, όπως η διάσπαση του λίπους ή των πρωτεϊνών.

 

 

Προβλήματα που αφορούν την παραγωγή ή την χρήση ινσουλίνης
Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα που σχετίζεται με την ινσουλίνη είναι ο διαβήτης. Ο διαβήτης εμφανίζεται είτε όταν το σώμα δεν εκκρίνει αρκετή ινσουλίνη, είτε όταν το σώμα δεν χρησιμοποιεί πλέον την ινσουλίνη που εκκρίνεται με αποτελεσματικό τρόπο.
Συνήθως η ινσουλινοαντίσταση οδηγεί σε προδιαβήτη και διαβήτη. Πιο συγκεκριμένα, ως αποτέλεσμα της ινσουλινοαντίαστασης, όπως είπαμε, το πάγκρεας θα “ζοριστεί” για να συνεχίσει να παράγει όλο και περισσότερη ινσουλίνη στην προσπάθειά του να φέρει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα στα φυσιολογικά. Όσο όμως η ινσουλινοαντίσταση επιμένει, το “ζόρισμα” του παγκρέατος του προκαλεί βλάβες που δε μπορούν να επιδιορθωθούν με αποτέλεσμα η υπεργλυκαιμία να επιμένει ή και να αυξάνεται. Και κάπου εδώ έρχεται η διάγνωση του προδιαβήτη και διαβήτη τύπου ΙΙ αντίστοιχα.

 4 Τρόποι που η Αντίσταση στην Ινσουλίνη Προκαλεί Μειωμένα Επίπεδα Ενέργειας

Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες νόσου παγκοσμίως. Πολλά άτομα έχουν τη συγκεκριμένη μεταβολική διαταραχή και δεν το γνωρίζουν.
 
Η εύκολη κόπωση και τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας είναι ένα από τα πρώιμα συμπτώματα της συγκεκριμένης μεταβολικής διαταραχής.
 
Εκδηλώνεται με πληθώρα προβλημάτων υγείας, τα οποία ωστόσο, συχνά αποδίδονται σε άλλους παράγοντες. Τριχόπτωση, αύξηση του σωματικού βάρους, διαταραχή στη λειτουργία του εντέρου, χρόνιες φλεγμονές, αύξηση της αρτηριακής πίεσης και διαταραχές στη λειτουργία του θυρεοειδή, είναι τα πιο κοινά προβλήματα υγείας που μπορεί να οφείλονται στην αντίσταση στην ινσουλίνη.
 
Η αντίσταση στην ινσουλίνη επηρεάζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, συνδέεται άμεσα με φλεγμονώδεις εξάρσεις και επιδείνωση της πορείας της υγείας ασθενών με αυτοάνοσο ή χρόνιο νόσημα.

 Πώς Δρα η Ινσουλίνη
 
Η βασική λειτουργία της ινσουλίνης είναι η διαχείριση του σακχάρου (γλυκόζη). Όταν ανεβαίνουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα η ινσουλίνη δίνει εντολή στα κύτταρα να το απορροφήσουν, ώστε να το μετατρέψουν σε ενέργεια.
 
Όταν όμως καταναλώνουμε αυξημένες ποσότητες τροφών που περιέχουν ζάχαρη είτε μετατρέπονται άμεσα σε ζάχαρη, τα κύτταρα μας απορροφούν την ποσότητα γλυκόζης που χρειάζονται και στη συνέχεια σταματούν να ανταποκρίνονται στην ινσουλίνη. Σε διαφορετική περίπτωση η απορρόφηση πολύ μεγάλων ποσοτήτων γλυκόζης θα οδηγούσε στο θάνατο των κυττάρων.
 
Η μη ανταπόκριση των κυττάρων στην ινσουλίνη ονομάζεται «αντίσταση» και είναι ένα από τα κύρια αίτια νόσου σήμερα.

Πώς η Αντίσταση στην Ινσουλίνη Προκαλεί Κόπωση  
 
1. Μειωμένη απόδοση ενέργειας
2. Υπεργλυκαιμία
3. Φλεγμονή
4. Αυξημένο σωματικό βάρος & εναπόθεση σπλαχνικού λίπους

 Ελλείψεις του Οργανισμού, Τρόπος Ζωής & Αντίσταση στην Ινσουλίνη
 
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια μεταβολική διαταραχή που οφείλεται αποκλειστικά στον τρόπο ζωής, στη διατροφή και σε ελλείψεις του οργανισμού που επηρεάζουν την δράση της ινσουλίνης στον οργανισμό.
 
Ελλείψεις σε βιταμίνες και μικροθρεπτικά στοιχεία που χρειάζονται για την ομαλή λειτουργία των υποδοχέων της ινσουλίνης, μειώνουν σταδιακά την απόκριση των κυττάρων και του οργανισμού σε αυτήν.
 
Ένα ζωτικό κομμάτι της ομαλής μεταβολικής λειτουργίας του οργανισμού και της επίλυσης της αντίστασης στην ινσουλίνη, είναι η επάρκεια σε βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία και μικροθρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα^{[7][8][9][10][11][12]}: 

• Για την ομαλή έκκριση και λειτουργία της ινσουλίνης: μαγνήσιο, χρώμιο, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Κ2, βιταμίνη D3, προβιοτικά)
   
• Για τη φυσιολογική ολοκλήρωση των διαδικασιών επούλωσης των ιστών: βιταμίνη C, ψευδάργυρος, βιταμίνη Ε, αμινοξέα, αντιοξειδωτικά, βιταμίνη D3. 
   
• Στη διαχείριση της χρόνιας φλεγμονής: ω-3 λιπαρά οξέα, βιταμίνη C, βιταμίνη D3, προβιοτικά.
   
• Στη φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος: βιταμίνη D3, βιταμίνη C,  ω-3 λιπαρά, προβιοτικά, ψευδάργυρος. Ελλείψεις στα συγκεκριμένα μικροθρεπτικά συστατικά, απορρυθμίζουν τα κύτταρα ανοσοποιητικού συστήματος και συνδέονται άμεσα με την αυτοανοσία. 

 
Ελλείψεις σε μικροθρεπτικά στοιχεία και βιταμίνες, που συμμετέχουν στις μεταβολικές διεργασίες του οργανισμού, επηρεάζουν αρνητικά την πορεία της υγείας, διευκολύνουν την ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη, δυσχεραίνουν την επούλωση των ιστών και προάγουν τις χρόνιες φλεγμονές.